Wszyscy męscy potomkowie szlachcica są z urodzenia szlachcicami.
Przynależności do stanu szlacheckiego warunkowało:
- wpis do Ksiąg Heroldii Królestwa Polskiego, Heroldii poszczególnych Guberni oraz Heroldii Galicji i Lodomerii (w wątpliwych przypadkach wpis do Ksiąg Heroldii powinien być poparty innym zródłem. Np. jednym z niżej wymienionych);
- istnienie dokumentu uszlachcenia przez nobilitację;
- istnienie dokumentu indygenatu szlacheckiego;
- istnienie dokumentów stwierdzających fakt posiadania ziemi przed 1791 r.;
- sprawowanie urzędów ziemskich, grodzkich, senatorskich, centralnych, piastowanie godności ministra, posła w Pierwszej Rzeczpospolitej;
- występowanie w rejestrach podatkowych (pogłówne, podymne) z tytułem nobilis, generosus i wyżej;
- występowanie w spisach pospolitego ruszenia;
- występowanie w spisach soli suchedniowej;
- sprawowanie głównych funkcji sądowych (np. w Trybunale Koronnym);
- wpisy w metryce kościelnej z dodaniem okreslenia "nobilis".
Wymienia się trzy przewinienia prowadzące do pozbawienia szlachectwa:
- wieczna banicja połączona z infamją;
- przyjęcie nieszlachcica do herbu - od 1633 r.;
- oddanie się kramarstwu i szynkarstwu - do 1755 r.
Herb
Translate this page:
Dziękuję Panu Krzysztofowi Dobrzyńskiemu za pozwolenie wykorzystania materiałów ze strony http://www.dobrzynski.org/